De nieuwe plaat van Tino is er zo eentje. Tino (van Leeuwen) is een Nederlandse singer-songwriter die graag in de weer gaat met elektronica en de nodige productiviteit ten toon spreidt want Nomatter Where We End is naar eigen schrijven zijn 22e worp.
De plaat opent met het sinister bedoelde hoorspel ‘On A Train’ waarbij de tekst door Tino in steenkolen Engels wordt voorgedragen. Geen prettige start van de reis. De daaropvolgende tracks ‘Kinda Like The Feeling’ en ‘Vintage Ideals’ klinken als kinderliedjes waarbij de wederom in hoekig Engels gezonden teksten ook niet bijdragen aan de feestvreugde.
En dan moet de cover van de wereldhit ‘Sex On The Beach’ nog komen. Wellicht kolderiek bedoeld, maar met tekstregels als ”I met a girl named Eden, she came straight to Sweden, I gave her Cuba libre, now she does everything I say eh” scoor je in het huidige tijdperk geen douze points meer.
De zouteloze cover van The Smashing Pumpkins (‘Disarm’) laten we verder maar even voor wat het is. Met ‘Digital Life’ wordt nog wel een dappere poging gedaan om een Kraftwerkje af te leveren. Maar het nummer mist de pünktlichkeit van onze oosterburen. Dan is ‘Walkie-Talkie Man’, met de naïviteit van Jonathan Richman nog de meest geslaagde track op het album.
Op het bekende digitale platform kan je ook Radio Tino beluisteren, een playlist met eigenzinnige muzikanten als Fad Gadget, Wire en The Residents. Dan begrijp je wellicht iets beter waar Tino naartoe zou willen met zijn muzikale uitingen.
Maar tussen droom en daad……..Tino mag nog niet in de schaduw staan van zijn illustere muzikale helden, zelfs niet na het maken van meer dan twintig platen. Daar kunnen geen 300+ woorden aan helpen.
Omni - Souvenir Omni is een Amerikaanse new wave band uit Atlanta. De band bestaat...
Extensa - Extensa Gussstaff Records uit Polen staat enigszins bekend om zijn vernieuwende...